Een workshop bloggen met verrassingen
Dat krijg je er nou van als je de deelnemers aan je workshop laat opschrijven wat ze ervaren als ze een stuk chocolade in de mond steken van Tony’s Chocolonely. Dan krijg je niet alleen enthousiaste reacties (want bijna alle smaken zijn heerlijk, ja inderdaad, bijna!), dan krijg je niet alleen bijna een tien voor je workshop, maar ook nog eens leuke teksten.
Show, don’t tell
De deelnemers kregen de schrijfopdracht in de workshop Show, don’t tell van het Schrijfevent ‘Verdien het met bloggen’. Het was de zesde tip die ze kregen. De andere tips vind je op de terugblikpagina van het Schrijfevent onder de downloads.
Jammer genoeg heb ik niet alle schrijfsels ingenomen (een minpuntje voor de docent) en helaas weet ik ook niet van alle auteurs de naam (nog een minpuntje). Maar ik heb wel een kleine selectie die ik jullie niet wil onthouden.
Ik neem het bruine blokje chocola tussen mijn vingers en stop het zonder te twijfelen in mijn mond. Ik proef de herkenbare smaak van melkchocola. Plotseling vult mijn mond zich met een verrassing: het zeezout dat verstopt zat in de smeltende chocola is tevoorschijn gekomen.
Terwijl de chocola en het zout verder smelten in mijn mond, blijft alleen de smaak van de stukjes caramel nog over op mijn tong.
Het begon bij mij al voordat Joke de opdracht had uitgelegd. Ik zag en hoorde dat er brokken chocola op een bord werden gelegd. Water hadden we al. Waarom deelde ze niets uit, vroeg ik me af.
Toen kwam het. Eindelijk. Bij tip 6 en de oefening bleek de chocolade te horen. De proef van Pavlov werkte bij mij direct. Die heerlijke geur maakte dat ik water in mijn mond kreeg. Ik pakte snel een stuk. Volle melkchocolade. Ik liet het smelten en kauwde het voorzichtig klein. Wauw, wat een romige, volle chocolade.
Voor chocola kun je mij altijd wakker maken.
Ik stop een brok chocolade in mijn mond. Joke maakt me nieuwsgierig.
De onverwachte keuze brengt me in verwarring. Eerst proef ik chocolade. Ik krijg het warm. Wordt mijn gelukshormoon ook getrakteerd?
Maar dan … Zout! Jakkie! Of nee, toch wel lekker. En nu, nu heb ik iets krokants. Is het koek? Nee, het is heerlijke caramel! De laatste chocolade smelt en er blijven nog enkele heerlijke stukjes caramel op mijn tong achter. Jaaa, mijn hunkerende lichaam wordt getrakteerd.
Ik wil nog een stuk!
Erik
De harde, scherpe randen van het brokje pure chocola snijden in mijn gehemelte. Voorzichtig laat ik het op mijn tong liggen. De randen worden zacht en rond. Dan komt het scherpe en ruwe van de bitterheid ineens los. Het brandt een beetje in mijn keel. De chocolade smaakt een beetje stoffig, zoals cementpoeder ruikt. Mijn speekselklieren trekken samen. Het voelt alsof ik een hap fijn zand in mijn mond heb. Ik vind puur normaliter lekker, maar deze 70% cacao voelt hetzelfde als schuurpapier eten.
Marlies
Langzaam neemt de romige smaak mijn mond over. Het blijft plakken. Ik kon er weer niet afblijven en kijk twijfelend naar het laatste stukje chocola waar mijn tandafdruk nog vers in staat. Zal ik …??
Lees ook eens de humoristische blog van Frans Laarakker.