Inmiddels heb ik aan allerlei groepen toch al heel wat taaltrainingen gegeven. En bij elke training kom ik ze tegen, van die eeuwige misverstanden over schrijven. Vele zijn ontstaan op de middelbare school, waar leraren Nederlands waarheden prediken die al lang niet meer van deze tijd zijn. Maar er zijn ook organisaties die mythes over schrijven in stand houden. Even een klein rondje misverstanden.
Het is ten strengste verboden een brief met ik te beginnen.
Waarom? Geen idee. In mijn optiek is er helemaal niets op tegen. “Ik heb op maandag 21 maart bestelling A56623B ontvangen. Helaas ontbreekt de afstandsbediening bij de beamer.” Keurige beginzin toch? Er zijn zelfs studenten die zich afvragen of je überhaupt wel ‘ik’ mag gebruiken in sollicitatiebrieven. “Klinkt zo opschepperig”, vinden ze of hebben ze geleerd. Probeer maar eens sollicitatiebrief te schrijven zonder dit meest persoonlijke persoonlijk voornaamwoord. Het levert mooie gedrochten op.
Ondergetekende levert graag een bijdrage aan het opzetten van een nieuwe afdeling.
De schrijver van deze brief geeft graag een mondelinge toelichting.
Zinnen mogen niet al te kort zijn.
Dat is misverstand nummer twee. Veel mensen denken dat korte zinnen te informeel zijn en niet imponeren. “Hoe langer, hoe beter”, hoor je weleens uit de groep. Er zijn drie ijzersterke wetten die over de zin regeren.
- Korte zinnen schrijven makkelijk.
- Korte zinnen lezen makkelijk.
- Stem de lengte van de zin af op de doelgroep.
Realiseer je dat een parlementariër een belangrijk dossier anders leest dan mijn buurvrouw Ans die een advertentie leest. De eerste is mateloos geïnteresseerd en moet dat ook wel zijn om zijn mening te vormen. Maar mijn buurvrouw Ans heeft geen enkele boodschap aan de boodschap. Ze moet door korte zinnen verleid worden de tekst te lezen.
In 1867 schreven ze prachtig.
Zelfs in groepen met een gemiddelde leeftijd van rond de dertig leeft de overtuiging dat je met een pen in de hand flink terug moet gaan in de tijd. Oubollige zinnen die rechtstreeks uit de tijd komen dat oma nog op kantoor zat . Onzin natuurlijk. Stop dus met het schrijven van omslachtige en ouderwetse zinnen.
Trainen. Het blijft dankbaar werk.