Op zich is met dus helemaal niks mis.
Je komt het tegen als nevenschikkend voegwoord of als bijwoord.
Voorbeeld van het eerste:
Jan was te ziek om het huis uit te gaan, dus moest zijn oude moeder zelf boodschappen halen.
Voorbeeld van het tweede:
Mooi gedaan dus.
We gebruiken het vele malen per dag.
Dat vreselijke dus
Maar nou dat andere vreselijke dus. Je hoort het in toenemende mate. Een ultieme poging om na een pijnlijke stilte een gesprek weer vlot te trekken. Lukt nooit. ‘Dus.’ Als je echt niets meer weet, kun je altijd nog ‘dus’ in de strijd gooien. Moeten we snel mee stoppen voordat het in gaat burgeren.
Dus …