In 2015 komt na tien jaar weer een papieren Dikke Van Dale uit. Wel bijzonder, want steeds minder mensen gebruiken een woordenboek om iets op te zoeken. Alles staat immers op het internet? Maar als je 150 jaar oud wordt, dan mag het. Een ding is zeker: voor mij is die Dikke Van Dale een musthave!
En ineens dacht ik:
Hoe schrijf je dat eigenlijk: musthave, must-have, must have?
Het Witte Boekje zegt musthave. In het Groene Boekje komt het niet voor. De digitale Dikke Van Dale zelf zegt must have. We kunnen dus alle kanten op.
Ik ben eens gaan struinen op het internet. Mijn zoekwoorden waren ‘must have’ hebben en ‘musthave’ hebben. Dat ‘hebben’ deed ik erbij om zo veel mogelijk Nederlandse resultaten te krijgen.
Op must have kreeg ik 1.330.000 hits. Maar daar zaten ook alle must-haves bij (met een streepje dus) en ook alle Nederlandse sites met Engelse tekst.
Musthave kwam 695.000 keer voor. Dat woord bestaat trouwens niet in een andere taal. Het Engels schrijft het bijvoorbeeld zelf altijd met een streepje. Door het aan elkaar te schrijven, is het vernederlandst.
Wel enig systeem
Toch zit er wel systeem in het gebruik. Zo wordt de versie met een streepje heel vaak gebruikt als bijvoeglijk naamwoord.
must-have apps voor Android
must-have regenlaarsjes voor meisjes
En de aanelkaargeschreven versie als zelfstandig naamwoord.
De musthave voor iedere vrouw!
Hebberigmakende musthave
Dat lijkt me een mooi uitgangspunt, dus zo ga ik het vanaf nu ook doen.