Deze tekst stond op de facebookpagina van de NOS. Het is echt een alinea die je drie keer moet lezen. En dan snap je hem nog niet. Of je gelooft niet wat je leest.
Het is een tekst die schreeuwt om misverstanden. Even een ander, vereenvoudigd voorbeeld.
“Hee, Piet. Jij bent er verantwoordelijk voor dat Jan niet rijdt.”
“Hoezo? Is het mijn schuld dat hij niet wil rijden? Daar kan ik toch niets aan doen?”
“Hij wil wél rijden.”
“Nou, dan is er toch geen probleem?”
“Juist wel, want je kent hem toch? Hij drinkt altijd te veel.”
Waarom is het zo vaag?
Piet is er verantwoordelijk voor dat Jan niet rijdt.
Dit kan twee dingen betekenen:
- Jan drinkt meestal te veel. Piet moet hem tegenhouden. (dat is zijn verantwoordelijkheid)
- Jan is een dwarsligger en nu moet iemand anders rijden. Piet heeft dit veroorzaakt. (dat is zijn schuld)
Voor de facebookzin van de NOS geldt hetzelfde.
Ouders die een feestje geven voor hun kinderen zijn er ook verantwoordelijk voor dat minderjarigen niet drinken.
Dit klinkt alsof het de schuld is van de ouders dat hun kinderen niet drinken. Ter verhoging van de onduidelijkheid, wordt de zin gevolgd door nog een zin met niet en een paar onduidelijke verwijzingen, want wie zijn ze en wat doen ze niet?
En als ze dat niet doen, zijn ze strafbaar.
Dan ben je me helemaal kwijt. Arme ouders. Ze proberen het zo goed en als ze het toch niet doen, zijn ze nog strafbaar ook.
Schrijf bij twijfel positief!
Zinnen met niet kunnen je soms behoorlijk op het verkeerde been zetten. Formuleer je zinnen daarom bij twijfel altijd in de positieve vorm.
Gelukkig was het artikel op de website van de NOS positief geformuleerd en dus heel wat duidelijker.
Ouders die een feestje organiseren voor hun kind zijn verantwoordelijk voor het alcoholgebruik van minderjarigen op dat feestje.