Vanmorgen ben ik achter mijn computer gaan zitten om dit artikel te schrijven. Ik weet wat ik wil vertellen en aan wie (ook al ken ik jullie niet persoonlijk natuurlijk), en ik snap ook wat het belang is van dit artikel.
doel, doelgroep, inhoud
Hoe zal ik nou mijn artikel eens schrijven dat het niet al te veel overkomt als een les, maar meer als een gezamenlijke ervaring? Niet al te zwaar, een beetje luchtig. En natuurlijk zo slim dat jullie na het lezen van deze internettekst iets hebben opgestoken wat je direct kunt gebruiken. Iets wat blijft hangen.
Ik kies voor storytelling, met de clou aan het einde.
toon, medium
Nu moet ik nadenken over mijn aanpak. Hoe zal ik mijn tekst nou eens opbouwen dat hij lekker logisch op de lezer overkomt? Er zijn veel wegen die naar Rome leiden en om eerlijk te zijn, ben ik drie keer opnieuw begonnen.
Uiteindelijk besluit ik de tekst op te bouwen rond de stappen van Snel Beter Schrijven.
structuur
Nu kan ik eindelijk gaan schrijven. Ik heb alinea’s met hapklare brokken informatie, mijn zinnen zijn niet al te lang en ingewikkeld, mijn woorden begrijpelijk.
alinea’s, zinnen, woorden
Al met al is mijn tekst na zo’n drie kwartier in concept klaar.
Maar ik ken mezelf … Ik raak blind voor fouten. Ook al lees ik de tekst nog tien keer door, die ene spelfout zie ik toch over het hoofd. Bovendien wil ik graag weten of alles wel duidelijk is.
Extra paar ogen, of liever: extra paar wenkbrauwen
Daarvoor is de wenkbrauwtest een heel handig hulpmiddel. Hij is bedacht door de mensen van schrijf.be.
Tegenover mij zit Paula.
“Hee, Paula … Heb jij heel even tijd om een korte tekst van mij door te lezen? Je hoeft alleen maar te lezen en een streep te zetten als je iets niet onmiddellijk begrijpt of als iets opvalt.”
“Ja hoor, geef maar.”
[Hier is Paula’s leespauze]
Terwijl Paula leest, houd ik haar wenkbrauwen goed in de gaten. Ze hoeft ze maar iets te fronsen, of ik denk al: “Wat staat daar?” Op die plek moet ik straks iets gaan verbeteren.
Resultaat van de wenkbrauwtest
Ik heb Paula’s wenkbrauwen twee keer zien bewegen:
- Er was een typefout blijven zitten.
- Ergens stond over in plaats van of.
Dat viel reuze mee.
Maar nu ze toch de tekst heeft gelezen, kan ik haar meteen iets vragen over de stijl van het artikel. Ik ben daar een beetje onzeker over. Vindt zij het gebruik van de ik-vorm bijvoorbeeld storend?
“Nee hoor. Het is toch jouw verhaal?”
Inmiddels ben ik weer een half uur verder. Ik heb de fouten verbeterd, nog eens kritisch gelezen en hier en daar gesleuteld. De tekst is gereed voor publicatie.
tekst
Nu de opmaak nog …